Charleville rethel

10/05 t/m 13/05/2013

Meuse – Canal des Ardennes

Heel leuk alle reacties, dank je wel.

· 10 mei hadden we de koudste nacht 8gr. Er stond zo’n sterke stroming dat het net leek alsof we heeeel hard varen terwijl we stilliggen. Halve boomstronken dreven langs of kwamen tegen onze boot. En regen. Eenden raceten voorbij en keken verdwaasd om. Dat was wel komisch. Charleville is wel een leuk stadje met een van de mooiste pleinen van Frankrijk Place-Ducale. Ook vielen de macaronespeciaalzaakjes op, groot en klein, gecombineerd met een ,,salon du the,, Ad en Marian, echt iets voor jullie ! ‘snachts nu de verwarming aangelaten, beter. 11 mei ‘smorgens heeft Hans weer heerlijk vers brood gehaald . Overal waar je komt, al is er verder helemaal niets, vind je wel een kleine ambachtelijke ,,boulanger,,. Ik kon nog net even mail checken voordat we weggingen en kreeg net de mail van Astrid binnen met het bericht dat zij weer oma was geworden afgelopen nacht. Kon meteen feliciteren gelukkig. Je weet nooit wanneer er weer internet is. We zijn 10.15 uur weer vertrokken. Uren 2612. Bewolkt, fris maar wel droog. En wie komen we na een uurtje tegen ? de Denen. Zij hebben gewacht in Sedan, waar wij ook heen zouden gaan, maar gingen weer terug omdat je niet verder kon komen vanwege de stremmingen door te hoog en wild water. Geen idee voor hoelang. We denken er daarom maar over onze koers ook te wijzigen bij Pont a Bar, waar we weer gingen tanken, (voorlopig zou daar geen gelegenheid voor zijn) niet la Meuse blijven volgen, maar Canal des Ardennes op te gaan. Een oost-westverbinding. Prachtig , groen, smal, bochtig en heel veel vogels, de koekoek liet zich ook heel vaak horen. Het zag er heel vredig uit, genieten, maar voor korte duur. Binnen een seconde werd de lucht zwart, het water veranderde, de koeien sloegen op hol, en er kwam een soort vliegende storm opzetten van achter, met keiharde regen.. Heel erg eng. Had ik maar naar m’n moeder geluisterd en regelmatig naar de lucht gekeken. (zij was van boeren afkomst) maar voor was ok, het kwam van achter. Met het vaarbewijs leer je ook dat het gevaar ook altijd van achter komt !!!!!!!!En op dat moment, de zoveelste sluis, voor het eerst op dubbel rood, STORING, shit. Geen aanlegplaats te bekennen. In the middle of no-where. Gevaarlijke toeren uitgehaald om via piertje aan land te komen. Over hek geklommen, over de sluisdeuren naar andere kant gelopen. Daar was het verlaten sluiswachtershuisje met een intercom. in m’n beste Frans het probleem uitgelegd en zij zouden wel iemand sturen. Hans was ondertussen een stootwil verloren en was daar mee in gevecht. Het was nog steeds dat zwarte noodweer. Eindelijk kwam het wagentje van VNF (waterwegenbeheer) en hij ging de sluis handmatig bedienen en kon ik gelukkig weer aan boord komen. Het achterdek lag bezaaid met takken en groen. Door dit oponthoud hebben we de laatste sluis voor Le Chesne niet kunnen halen. Wel geactiveerd maar de automatische bediening stopt exact om 18.00 uur. Dan maar achteruit en een plekje zoeken voor de overnachting. In de ongerepte natuur en ja…. Hans’ zelfgemaakte en ontworpen meerpennen kwamen hier heel goed van pas. Want er was geen officiële aanlegplaats en ook niets om aan vast te maken, wilden we er de volgende morgen tenminste nog liggen. De meerpennen hebben goed dienst gedaan. ‘snachts veel regen en aardedonker. Geen lichtje, niets. 2.00 uur schoten we alle twee tegelijk omhoog vanwege rare geluiden. Op onderzoek uit met de schijnwerper, maar niets kunnen ontdekken. ‘smorgens 12 mei stond de sluis al open door onze activering de vorige dag en konden we door naar het stadje waar we eigenlijk zouden overnachten. Ontbijt, koffie en boodschappen. Voor ons lag Ned. Schip met Engelsen waar we mee aan de praat kwamen. Zij hadden dit schip gekocht in IJsselstein en zijn nu ook voor onbepaalde tijd in Frankrijk richting zuiden. 12.30 uur zijn wij weer vertrokken en gaan nu de sluizentrap doen tussen Le Chesne en Attigny. Dit zijn 27 sluizen x 3 meter verval naar beneden binnen 9 km. achterelkaar door, geautomatiseerd. Bijzondere ervaring om slingerend de berg af te zakken en vooral heel heftig. Ik heb echt het idee dat ik van die popeyspierballen krijg zo. Wij hebben ons er echt op verkeken omdat je tussendoor ook niet kon aanleggen voor broodje ofzo. We hebben het heel snel in ruim vierenhalf uur kunnen doen. Gelukkig alleen. En geen tegenliggers. Halverwege kwamen de Engelsen nog langsfietsen. Zij waren benieuwd hoever we waren en zij gingen de route verkennen voor de volgende dag. Bij de laatste sluis moesten wij het kastje inleveren waar we alle sluizen mee konden activeren v.a. de Franse grens. . Nu moeten we voortaan aan een stang draaien die boven het water hangt voor de sluis. Overnachting in Attigny. Ma. 13-05 . donker, koud nat weer ong. 10 gr. Kort stukje gepland naar Rethel, (grootste plaats langs dit kanaal) na 4 sluizen x 3 meter verval ook naar beneden met steeds van die gemene lage bruggetjes er vlak na. We hadden bedacht de pikhaak zo op maat te schuiven, dat als ik voorop sta (als soort boegbeeld) en de pikhaak op de reling zet en hij wordt niet geraakt kan de kap omhoog blijven. Het is vaak centimeterwerk. Dat is niet met het blote oog in te schatten. Nergens staan de hoogtes genoteerd. Niet op de bruggen en niet op de vaarkaarten. Als het mooi weer zou zijn laat je het lekker naar beneden. Maar met dit weer gaan de instrumenten eraan. Dus steeds toch maar weer naar boven. De radarbeugel laten we al steeds naar beneden. Nu in Rethel. En derest volgende verslag (was te groot in 1 keer).